uçup savrulup üstüme kondu küllerin
günlerce yalnızlığı çizdiğim kıyılarımda
aydınlığı umarken ansızın ışıksız kaldım
sen karanlığa açılan tüm kapılarını açtın
yüzümü döndürüp karanlığına
nefesine yürüdüm el yordamıyla
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Bazı şiirlerinize karamsarlığınızı egemen kılıyorsunuz.Oysa kelimelere olan hükümranlığınızdan eminim.Onları sevecen,mütebessim hale getirebilirsiniz.Bu sizin haleti ruhiyenizede yanısyacaktır muhakkak.Ukalalığımı bağışlayın,akıl vermek değil asla.Sadece çok hüzünlü yüreklerden damıtılmış şiirler okuduğumda,yazan dostun,acıdığını,incindiğini biliyor ve anlıyor olmak beni huzursuz kılıyor.Kaleminize,yüreğinize selam olsun.Saygılar.Hasan Tan.
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta