Duy, Ey Cebrail Şiiri - Altan İlhan Arslan

Sık yığınlar içinde çabucak dolan çukur gibi
kalabalık içinde yüreğim bir sığınak, bombalansın!
Tufan öncesi hiçlikten miras, bu gün gibi
beni bütün günahlardan, hangi zir koruyacak!
Ve ben zamanın ortası, aklın ucu gibi bir mızrak
sefil bir zamanın efendisi; yitikliğim çark et!
ve devril kahrolası bu vücut içinde, ya da merhamet
bütün civarına sokulsun kanlı göğsümün.
Hadi; beni çıkar şu kutlu göğüne, kün ve kün
hisab-ı gelmiş bir ahire bu kaçıncı çarmıh?
Bu hangi zulümdür katında ikbalim sönmüş!
Adım İsa olmuş, Aia olmuş! Duy, Ey Cebrail!
Şu efralı kalplere İsrafil okusun, Sur'una çeksin
Zerrine şer olmuş insanın mayası;
Ya yüreğime meyl ol! Ya beni terk et!