Duy Benim Kara bahtlı.. Şiiri - Ozan Yayla

Duy, duy benim kara bahtlı gardaşım,
Her gelen bir düzen kurup gidiyor..
Efkâr bastı, gene benim dar başım,
Bazan aklım durup, durup gidiyor...

Yakacak bulunmaz, hane donuyor,
O, çamaşır defilesi sunuyor,
Yaşlanıyor, idareler bunuyor,
Tembellik bizleri yorup gidiyor...

İhanete, gaflete hayhayım yok,
Sesim çıkmaz, arkamda bir dayım yok,
Borcuna ortağım, kârdan payım yok,
Her gelen sömürüp, sorup gidiyor...

Böylemiydi Türk, eskiden kükrerdi,
Höst deyince, bütün Dünya titrerdi,
O deyyuslar şimdi bize fit verdi,
İkilik gücümü kırıp gidiyor...

Ozan YAYLA, ne olacak hallerin,
Nerelerde bir bak, emsallerin,
Kırılmış da kalkamıyon bellerin,
Dostum diyen tekme vurup gidiyor...

Ozan YAYLA