Duy beni ey aşk Şiiri - Onur Özkaya

"Sana, beni asla tanımamış olan sana."

Aşk ne kadar tanıdık bir duygu olsa da kendi içinde farklıdır. Birini severken onun da sizi sevmesini beklersiniz. Şanslı biriyseniz bu mümkün olur.
Ama bazen severken sevilmemek de vardır. Burada insan bir yol ayrıma gelir. Ya sevmeye devam etmek ya da bırakmak. Genelde olması gereken bırakmaktır. Çünkü tek taraflı sevmek bir yere kadar devam eder. Hep kendisinden vermek azaltır insanı.. İnsan çocukken her şey gözüne parlak ambalajlar kadar güzel görünüyor. Her şeye saf bir masumlukla yaklaşıyor insan. O çocuk saflığı sevgileri istiyor insan olmayacağını bile bile elinde olmadan arıyor gözleri elleri yüreği..

İnsanın en büyük yalnızlığı değil midir.?

Gelmeyecek birini beklemek. Birinin hayaliyle yaşamak. Bu özlem bu hasret bu bekleyiş içimizin bitmeyen en uzun yolculuk hasreti...
Ve o bitmeyen çığlıkları kalbimizin ..
Oysa ; bilse ,
görse ,
anlasa ,
gelse,
En önemlisi hissetse ...
Ve İçimizde ki
Büyük puntolarla yazılan
O silinmeyen duvar yazısını......
“Ben yalnızca sana inanıyorum,
yalnızca seni seviyorum ve yalnızca sende biraz daha yaşamaya devam etmek istiyorum...
seni seviyorum....”

Onur Özkaya