Duy Beni, En Sevgili.. Şiiri - İnsaf Caner

'İşte gidiyorum,çeşm'i siyahım'

Bu sana son çağrımdır,
Duy beni en sevgili..

......./......

Yetmedi mi be kuzum, çekilen bunca hasret.
Evlat acısı gibi çöktün içime.
Aramızda kan davası var sanki,
Kıran kırana öfke,yakışır mı sevene?
Bunun adı sevda, hem de karası,
Anlamasanda..

Her gece rüyalarımdasın.
Bitmesini istemediğim.
Küçülmüş masum yüzün avuçlarımda.
Sarılıyorsun, sımsıkı.
'Özledim' diyorsun.
Ağlıyorsun öfkeli..
Öpüyorum gözyaşlarını..
Rüya işte.
Fikrinin zikri misali...

Hadi;
Silbaştan yapalım..
Az kaldı yıldönümüne.
Hep bendesin ya, bir de benimle kalsan..
Yanımda uyusan.
Ellerim dolaşsa saçlarında.
Nefes almadan seyretsem doyasıya..
Kollarımda açsan gözlerini yeni güne.
Anlatsan rüyanı,
Yorumlasam kendimce..
Olmasamda içinde.
Ben demlesem çayını,versem ellerine.
Buharı buluşsa gözlerinle,
Kaybolsam gözlerinde..
Tek sigara yaksak.
Bir nefes sen..
Bir nefes ben..

Bir kere daha denesek, ne çıkar ki?
Nasılsa kaybedeceksin..
Derin bir uyku bekliyor beni..
An meselesi..
Tek korkum;
Hani, şarkı da var ya..
'Ölünce sevemezsem seni'

9. Eylül.2007