Duybeni...
Rüzgar bırakır avuçlarıma saçlarının kokusunu
Hep seni yazar kalemim mavi yeşil denizlere
Nilüfer açar rüyalarım, penceresiz dört duvarda
Haykırıyorum duyuyormusun? Duy beni.....
Ne rüzgar sarıldı çürümüş yaprak misali bedenime
Nede denizler keşfetti kaybolmuş ben kıyılarımı
Bir tomurcuk filizlendi karanlıkta güneşi görmeden
Haykırıyorum duyuyormusun? Duy beni
Akıp gitmek gerekli nehir yatağında çağlayarak
Dal dal açmalı, umut umut filizlenmeli bu bahar
İşte ellerim, işte yüreğim, işte baştan aşağı ben
Haykırıyorum duyuyormusun? Duy beni
Tüm dallarımda, bahar tüm goncalarımda sen varsın
Yollarımda koşuşan cocuk, şeytan uçurtmam sensin
Gözlerimde nisan yağmuru, tenimde toprak kokusu
Haykırıyorum duyuyormusun? Duy beni
Duy Beni - Bir Garip Ask Hikayesi
Şadan CeritKayıt Tarihi : 7.5.2001 16:50:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Şadan Cerit](https://www.antoloji.com/i/siir/2001/05/07/duy-beni-2.jpg)
TÜM YORUMLAR (1)