Duy Artık Şiiri - Veyis Kesgin

Üşüyorum park köşelerinde,
Birkaç kelime yazıyorum hayaline,
Hayaline sarılıyorum ardından.

Avunuyorum ve avutuyorum aşkımı birkaç şişeyle,
Şişeleri kırıyorum ardından.

Adını yazıyorum banklara,
Seviyorum diye inletiyor ve titretiyorum geceleri.

Dinletemiyorum sana aşkımı,
Bilmiyorsun,sen gidince yok olacağımı.

Sana yazıyorum anla artık,
Seni benliğim gibi sevdiğimi duy artık.

Bırakma ellerimi,
Uçurumun kıyısındayken yaralı yüreğim.