Duy Şiiri - İsmail Civelek

bu hayata küstüğümü
gözlerine düştüğümü
aşkın için öldüğümü
elden değil benden duy

seninle hayat çemberim
sen arzu ben kamberim
yoksa bilgin haberin
seviyorum delice duy

seni tasa ettiğimi
sana şaka yaptığımı
şakağıma sıktığımı
duymadıysan hala duy

sevdam güdüm süzdür
aşkım ölümsüzdür
kavuşursak gün bizimdir
feryadımı figanı mı " duy "

develi köyü
pamukkale
denizli