Duvarlarım Şiiri - Zenan Zehra

🌼Duvarlarım yosunlu🌼

Gelmeyeceğini bildiği mektup için,
posta kutusunu hep aynı heyecanla açar mı insan?
başka bir şey bu. Ne kadar yalnızsam,o kadar seninleyim şu günlerde.
Belki de en başta, tutup seni en derinlere koydum diye oldu bunlar.
Kimseler ulaşmasın diye, kimselerin bilmediği, bulamayacağı yollara götürdüm seni.
En derinlerde tuttum. Bana sakladım.
Derine, hep daha derine.
*
Seni yapayalnız, bir tek bana bıraktım.
Paylaşamadım yanlış yaptım. Sana ulaşan yolları kaybettim diye bütün bu şaşkınlıklar. Kendimi oradan oraya vurmam.
Sağımda, solumda, ne zaman dikildiğini bilmediğim duvarlara çarpmam, hiç görmediğim çukurlarla boğuşmam.
Denizlerin, gürültüyle gelip vurduğu dehlizlerin, acılı duvarları gibiyim.
*
Duvarlarım yosunlu, duvarlarım kaygan, duvarlarımdan hiç tükenmeyen sular sızıyor. Tutunamıyorum.
Renklerim, gün içinde değişiyor.
Soluyorum, soğuyorum. Güneş ulaşmıyor içerilerime. Küfleniyorum, yaşlanıyorum. Yalnızlıklar peşimde. Dokunduğum her ıslak duvardan, pis kokulu bir yalnızlık bulaşıyor üstüme. Biliyorum, bütün bunlar, hep benim suçum.
Cünkü fazla sevdim.
*
Seni sakladığım yere ulaşamaz oldum.
Yollar, gitgide uzadı ve karıştı. Ümidimi ısıtacak, parlatacak, kımıldatacak bir şeylere ihtiyacım var.
onun ne olduğunu biliyorum. Sonu sana geliyor her cümlenin.
Her şeyin başında içinde ve sonundasın.
Ama sen yoksun.
Bu gercek hic değişmiyor.
*
*
@__ZENAN__