Duvarlarda Gözyaşım Saklı

Dört duvar arasında yaşıyorum.
Duvarların rengi pek bir soluk
Odamın içinde,bir o yana bir bu yana
Bakar dururum o asık suratlı duvarlara,
Bazen ağlar,gözyaşlarımı duvarlara saklarım
Kimse bilmesin,görmesin gözyaşlarımı...

Hiç dışarı çıkamam ki birinin yardımı olmasa
Bekler dururum biri yanıma gelsede vaktim çabuk geçse,
Ölmeyi bekleyen umutsuz hasta gibiyim,
Ama ne ölüyor, ne yaşıyorum.

Bazen pencereden bakıyorum
En sevdiğim yerdir pencerem
Ah o sokakta ki çocuklar yok mu?
O neşe dolu sesleri,koşuşturmaları
Baktıkça yüzümde gülümsemeler açar.
Bende oyun oynarım bazen,
Duvarlara gözlerimle hayalden resimler çizerim.
Çizdiğimi sormayın, hep mutluluk özlemidir.

Küçük kardeşim gelince odama,
Yüzümde güller açar,
Çünkü masadan alamadığım bir bardak suyu verir.
Siz bilirmisiniz bir bardak su için saatlerce beklemeyi,
Tuvalete gitmek için mahçup gözlerle beni götür demeyi...

Yine gece oldu ama farkeden nedir ki,
Bak yine aynı yatakta, aynı karanlıktayım
Günlerin rengi değişiyor anlamsız siyah,beyaz..
Böyle yaşamak ne kadar zor bir bilseniz
Hiç olmayan sabahları beklemenin acısını...

(Tarih:31.12.2009 Yer:Ankara)

(Bu şiiri tüm tüm omurilik felçlilere ve engellilere ithaf ediyorum.)