yokluğunda hiç çıkmadım odamdan.
kitap ta okumadım.
bir muhabbet kuşum vardı onu bile bakmayı beceremedim.
yemedim,içmedim
duvarlara yüzünü çizmeyi öğrendim gözlerimle
duvaralara yüzünü çizmeyi öğrendim gözlerimle
annem bir yandan seslendi,babam bir yandan
işe de gitmedim.
bir odadan bir odaya da geçmedim
seni bir daha bulamam endişesiyle
duvarları da boyatmadım.
bütün hayattan soyutlayıp kendimi
öylece bir kenarda duvaralara yüzünü çizmeyi öğrendim gözlerimle
bazen ağladım
bazen güldüm
sana belli etmemek uğruna
hep içime döktüm gözyaşlarımı.
korkmadım karanlıklardan
dışarda ki bağrışmalardan
aldırmadım ağrıyan yanlarıma
yatağın üstünde birikmiş tozlara
kirlenmiş olmama
duvaralara yüzünü çizmeyi öğrendim gözlerimle
başka hiçbir yapmadım
kalkmadım uzandığım yerden
öylece bir noktaya odaklanıp
duvarlara yüzünü çizmeyi öğrendim gözlerimle...
Kayıt Tarihi : 5.8.2006 20:39:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!