DUVARA SARILDIK AYLARCA
***
Ne zaman covit haberi duyduk kapandık eve bizim evde düğün bayram. Her dışarı çıkma yasağı davulun tokmağı, davulun sesi. Biz başlıyoruz halay çekmeye.
****
Babam patronunu gözünün önüne getiriyor, alıyor karşısına ‘’ Desene, haydi işe geç kaldın de!’’ ‘’ Geç kalmayı bırak hiç gelmeyeceğim. Uzatacağım bacaklarımı geçeceğim televizyonun karşısına. Sırf sana inat kadın programları izleyeceğim. Atışan kaynanaları alkışlayacağım.’’
****
Annem bir yandan kıvırtıyor, bir yandan ‘’ Ohh, ohh!’’ çekiyor. ‘’ Ohh, Nebahat her gün çalamayacak kapımı.’’ ‘’Burnundan kıl aldırmaz. Oturduğu koltuğu beğenmez, yok altı toz tutmuş, yok kumaşı kir kaplamış. Çay içtiği bardağa mercekle bakar. Neymiş bardakta leke varmış. Her gün sinir krizi geçirtiyor.’’
Artık birbirimize iki yabancıyız.
Her ne kadar acı olsa, ne kadar güç olsa
Her şeyi evet, her şeyi unutmalıyız.
Her kederin tesellisi bulunur, üzülme.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta