Bir bardak daha koy masaya
Geç otur karşıma sende
Gözümü alıyor ışıkları söndür
Titrek bir mum ışığı yakışır bu sahneye
Ayda bir yüzünü gördüğüm
Mehtabı, uzak yıldızları sevmiyorum
Bahtım Neşet hocadan daha kara
Kulağıma doluyor yâre hasret ezgileri
Söyleyin nedir damarlarımı kavuran ateş
Bir bardak daha koy dedim ya masaya
Efkar dalgaları kanatlandı aştı dağları
Huzursuzum hem uykusuz, çokta mutsuz
Isıtmıyor içimi aldatıyor kış güneşi
Bana benziyor ıssız kumsallar
Aklımda kitaplar dolusu yürek sızlatan anılar
Dört mevsim karışıyor birbirlerine
Lodos, karayel, çöl sıcakları
Gökler karışır, şimşekler, hortumlar
Pembe beyaz bir sessizlikle düşer karlar
Kaşın, gözün saçın üstüne
Kızıl bir çizgide kaybolur yelkenli
Demir almaya homurdanarak direnir
Kuğu narinliğinde gidip dönmeyen gemi
Bir bardak daha koy yüreği yanmışa
Şaştım kaldım bek sen şu işe
Kervanlar geçiyor tüm zamanlar deve sırtında
Yoklarla hiçler hısım olmuşlar
Ellerim bağlı ayaklarım bağlı
Gözlerimde karabağ, dillerim lal
Hastalıkta sağlıkta, kıvançta kederde
Yaşamak ölümü bilerek verilen en ağır ceza
Dinmez ER / Şiirleri / Çeşme / 04 / 08 /
Dinmez ErKayıt Tarihi : 8.5.2015 12:31:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Şiirinizden çok etkilendim Dinmez Bey, Edip Cansever'in 'Masa Da Masaymış Ha!' şiirini hatırlattınız....
Sevgili, sevdayı hak etmeli.......Vefalı olmalı....... Yaşananların değerini bilmeli....... Bütün bu sözler temennilerdir Dinmez Bey....... İnanın, kime soranız bu olumsuzlukların karşıdaki kişide olduğunu söyleyecektir......
Çok samimi bir dille yazılmış. Büyük bir acının izlerinin işlendiği şiirinizi ve sizi kutluyorum... Sagıarımla......
TÜM YORUMLAR (1)