Duvarlar benziyor mezar taşına Şimdi

Duvarlar benziyor mezar taşına Şimdi

Gitmeyin bu evden çocuklarım
Duvarlar benziyor mezar taşına
Gidince siz
Yalnızlık sığmıyormuş yetmiş yaşına

Yaş yetmiş yetmiş çeşit zehri var yalnızlığın
Gitmeyin bu evden çocuklarım
Yalnızlık sığmıyormuş yetmiş yaşına
Ha ölmüşsün ha kalmışsın tek başına
Bu odada duvarlar benziyor mezar taşına
Gitmeyin bu evden çocuklarım
Kuşlar da sesler de gidiyor siz gidince
Yalnızlık sığmıyormuş yetmiş yaşına

Söyleyin gitmesin bu evden çocuklarım
Koca şehir boşalmış gibidir
Evden çoluk çocuk gidince
Onlar evin kuşları
Evlerde ağaçlar gibi çağırır kuşları
Kapını kapatınca koca şehir kapanır
Duvarlar buz
Dışarıda ayak sesleri buz gibidir
Yalnızlık sığmıyormuş yetmiş yaşına

Yalnızlık sığmıyormuş yetmiş yaşına
Gitmeyin bu evden çocuklarım
Çocuklarım yoksunuz diye siz evimizde
Duvarlar benziyor mezar taşına
Özlemim dev oluyor birden çocuklarımın gözüne kaşına

Gitmeyin bu evden çocuklarım
Çocuklarım bu oda çağırıyor sizi
Duvarlar benziyor mezar taşına
Yalnızlık sığmıyor yetmiş yaşına

Söyleyin gitmesin bu evden çocuklarım
Odaları çiçek saksısı çiçek seslerine
Öyle alışmışım ki çocuklarıma
Boşalınca odalar
Duvarlar benziyor mezar taşına
Yalnızlık çok ters yetmiş yaşına

Kapı sesindedir güneş
Güneş girse de odana
Karanlıktır bazı köşeleri
Kuş sesleri dolsa odana
Yine de sessizliği büyütür
Kapı sesi kuş sesi

Gitmeyin bu evden çocuklarım
Çiçekler boyun bükme yarışında salonda şimdi
Değil hiç bir şey yolunda şimdi
Yalnızlık sığmıyormuş yetmiş yaşına

Söyleyin gitmesin bu evden çocuklarım
İçeriden gelmeli sesler
İçeride doğmalı güneş
Ha ölmüşsün ha kalmışsın tek başına
Duvarlar benziyor mezar taşına
Gitmeyin çocuklarım
Ev ev değil hapishane
Çiçekler boyun bükme yarışında salonda şimdi