Dört duvarla ördük biz bu çağları,
Susturuyor korku, tüm kuşakları.
Bir kâğıda yazdık tüm yarınları,
Gölge gibi geçti hayat yılları.
Ne mi verdik size, ey yarınlar?
Çatlak taşlar, yitik zaman, yalanlar.
Sustuğumuz yerde büyür anılar,
Sorulursa hesap, yok ki yanıtlar.
Yarın dedik, hayat dedik, ne verdik?
Barış dedik, doğa dedik, tükettik,
Gözündeki umutları söndürdük,
Sorulursa hesap, yok ki yanıtlar.
Ah çocuğum, bu can senden utandı,
Toprak, ağaç, böcek bizden utandı.
Bil Aydostun, yüreğini gam sardı,
Sorulursa hesap, yok ki yanıtlar.
Kayıt Tarihi : 18.8.2025 09:01:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiir, geleceğin gözlerine düşen bir vicdan lekesidir. Eğer farkına varmazsak, en çok onların sesi eksilir dünyadan. Ve biz, ardımızda bir cevap bile bırakamayız, utanarak, suçlanarak...
Şiirinde bir kuşağın iç hesaplaşmasını öyle dokunaklı dile getirmişsin ki, her dizede hem pişmanlığın hem de umudun izleri hissediliyor. “Sorulursa hesap, yok ki yanıtlar” tekrarında çağın acizliği, insanlığın vicdanı yankılanıyor. Dizelerin arasında yalnızca bireysel değil, toplumsal bir yürek çarpıyor. Özellikle “Ah çocuğum, bu can senden utandı” deyişi, şiirin en vurucu ve kalbe işleyen anı. İçindeki vicdan sesi, okuyana da kendi payını düşündürüyor. Kalemine sağlık, yüreğine sağlık…
Çok teşekkür ediyorum. Yüreğin, kalemin hep var olsun
TÜM YORUMLAR (3)