Duvarlar ağlıyor, duyuyor musun?

/Bu sabah penceresiz dev bir yatakhaneden,başucumda biriken seslerle çıkmış gibiyim
Uyku sersemliği mi yoksa sesler mi başımı döndüren,gözlerimi ovuşturdum
Sanki yüreğim gözlerimde atıyordu/

Güneşi aradım tahtında
Görülen o ki binlerce parçaya bölünmüş
Birer parça düşmüş kırılmış hayat hikayelerinin üstüne
İnsanların kalp atışlarını duydum yaşamla birlikte
Hüzne bulaştım

Bol köpüklü sabah kahvesi yaptım
Sever misin?
Kesme şeker atmıştım bilmem şekersiz mi içersin?
Sigaramın dumanı tütüyor üstünde
Boğazımı yaktı her nefeste

Kınından fırlamış hançer gibi geçti zaman
Kum saatiyle yarışıyor sanki
Hızla dönüyor dünya ayaklarımın altında
Birazdan güneş tahtını yıldızlara bırakacak
Ay düşecek simsiyahın içine
Nerdesin?

Bak çürüyor durduğu yerde gece
Örümcek ağı gibi sarmış rutubet kokusu her yeri
Oyulan duvarlar ağlıyor
Duyuyor musun?

Ben ağlamam dedim bu gece kendi kendime
Ağlarsam kurutamam gözpınarlarımı
Bir başlarsam durduramam, duramam
Karışmam bu gecenin siyahına
Ciğerlerim sökülür
Yüreğim çıkar ağzımdan, tutamam

Bir kere Güneş taşla sevişti
Yağmur toprakla
Yıldız yıldız düştü sevinçlerimiz yüzümüzün oyuklarına
Çamurlarla yandı ayaklarımız
Ve ödendi düşlerin kalan taksitleri
Biliyorum haberin yok
Gelmedin ki

Gelseydin yitirilmiş başlangıçları bulurduk
Yüreğimin ışıkları yanardı
Kah gözlerimde, kah dudaklarımda yankılanırdı ismin
Hicran damlamazdı gecenin üstüne
Bulutları silkelerdik
Terinin kutsallığında sırılsıklam
Geceye sığınırdık

Gece şahidimdir
Gelmedin..

Canan AKPINAR
30.09.2013

Değerli şiir dostuma teşekkürler...

kim bilir daha nelere şahitlik edecek gece,
kaç şiir mahpus edilecek pıhtılaşmış duvarlara
tek damla kanamayacak çatlaklarından,
ve yine yazacak kırılası ellerim..
şiirle avunacak hece hece...(c.özanaç)