yaşam, örgülerden ibaret
en katısı, düşünce duvarları.
aynı beyinler yığıldıkça üst üste
oluşuyor sistemin yapı taşları.
örgülerle çevrilmişsin, dönemezsin geriye.
betona katılmamış kum bulursan yanına
kovalarla yürümek zorundasın yarına.
yoluna çıkan duvarların genişlerken gölgesi
umutların, o taşların arasındaki yeri neresi?
bilmezmisin ki o duvarlar betondan yapılır
harçlarına sindirilmiş kumlar atılır
surları yıkmayı beceremeyenleri
gölgesinde yatırır.
yolunu bilsen, her umut yakındır
attığın adım yarınlara yol alır.
bir adım seni bir yerlere götürmez
beynin yönetmezse ayaklarını
bedenin, duvarın ötesine geçemez!
Kayıt Tarihi : 22.12.2004 11:20:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!