Duvarlar Şiiri - Atanur Memiş

açıldığım yerden kapanıyorum
çivilenmiş ellerim vücuduma

kalp çeperlerine attığım çentiktir
iç çekişlerine sağır tuğla

bir çocuk gömdüm kaleme çıkamam
harçlandım kireç yuttum

aşk benim için içten atılan çığlık
içte dolanan çıkmaz soluma

yüzeye çıkması yıllar süren inilti
duvar üstünde duvar matruşka

dünyanın kenarına gittim oturdum
konuşamam beni duymazlar

balçıkları geç çok derindeyim
hatıralar üstünden geçiyor sığa

kapılar çelik köprüler yıkık
gördüğüm her yüzde varlar

kendi ışığında parla
dururlar!

ağustos
1999