Duvarizm Şiiri - Muharrem Jahja

...
Kimi duvar inşa eder her pisliğe bulaşmış elleriyle
Kimi önünde ağlar duvarın timsah gözyaşlarıyla
Kiminin hayali duvardan büyük bir bina
Kimi oturmuş, üzerinde kaligrafi yapmakta
Biri de oturmuş, vasiyetnamesini titizlikle yazmakta
“Ben öldükten sonra burada büyük bir duvar!
On okul, on cami, her dağda kilise”, istediği yerde havra...
Bir güruh da çıkmış, yıktı-yıkacak dünyayı üzerimize
duvardan yapılmış-yapılacak bir mabed yüzünden...
-
Bambaşka bir âlemde, Filistin dedikleri bir yerde
Sekiz metre yüksek bir duvarın dibinde
Küçük bir çocuk oynamakta ve hayal etmekte
Duvar ötesindeki üç başlı masal öcülerini,
cehennemi,
yamyamların şeklini
Ve göğe doğru bakarak şükretmekte tanrıya
öcü-siper duvarı bahşetti diye halkına
-
Esfel-i safilîn kıyasıya yarışmakta birbiriyle
Gökleri delen, ismi üzerinde, yüz katı aşan gökdelenlerle
Esfel-i cahilîn eritmekte sermayesini duvara, taşa
Bu olsa gerek eskiden beri dedikleri yâ zinâ, yâ binâ
Sana gelince “açım” dersen,
nifaktan yıpranmış bozuk çehresiyle
yüzüne bir gülümser
ve içinden “geber” der ve geçer gider
Putperestlikten duvarperestliğe geçiş buysa eğer
İlerlemiş beşeriyet yukarıya doğru birkaç metre meğer

Duvarcılar, hür-duvarcılar ve duvarperestler
Saltanat saraylarını inşa etmekte insan üzerinden
Gözlerim kör olsun, görmedim hâlâ insan inşa eden!