Duvarın Öte Yakası Şiiri - Haydar Güner

(“Ve buradaysa sadece beklemek, direnmek ve şiir...”)

Duvarın bu yakasında
Adımı dahi fısıldayamam
Ses, yankıya bile hasret
Nabzım kendi içimde atıyor
Kapalı bir zarfa mühürlenmiş gibi
Sustukça çoğalan bir sessizlikteyim
Öte yakasında
Anneme yazılmış bir mektup bekler beni
Posta pulu gibi solmuş umut
Sırtında bir tarih:
“Gelişi bilinmeyen sabahlar”
Ama her satırı
Özgürlüğe mühürlü
Her kelimesi
Gökyüzünden ödünç alınmış
Duvarın öte yakasında
Çocuklar büyür
Çamaşırlar kurur
Balkonlara konar serçeler
Ve ekmek fırınlarında kavruk sabah kokusu
Hayatın ta kendisi yaşanır
Buradaysa sadece
Beklemek,
Direnmek,
Ve şiir…
Yani bir tütün gibi
İçine çekilen hasret
Yani bir türkü gibi
Gizlice söylenen
Yani bir mahkûm gibi
Geri sayan günlere yaslanmak
Duvar, beton değil sadece
Bir dil bariyeri
Bir vicdan perdesi
Bir tarih kalınlığı
Her taşında bir susuş
Her çatlağında bir “neden?”
Ve ben
Bir gün o mektubu
Alacağım elime
Belki yaz yağmurlarıyla ıslanmış
Ama hâlâ sıcak
Ve diyeceğim:
“Anne, ben geldim.
Duvar yıkıldı.
Şiir kaldı geriye.”