Duvarın Dili Y.Düzenleme Şiiri - Nail Yavuz

duvarlara mahkum kapım
yanmasını bilmeyen kör kandil
benim kişisel tarihimdir
yüzümdeki çizgiler
yıldızlar bile üşür soluğumda

az mı iç çektim
özendim kuşların özgürlüklerine
kimsesiz denizlerin sahipsiz sularında
gökten ateşi çaldım
tutup bir güneş çizdim üstüne

bin bir düğümle birbirine bağladığım
kırılmakla bitmedi içimin fayları
soruların yanıtları gibi bir köşede unutulmuş
yosundan evler aldım/suyun masalından umutlu

çınlayan bir ıslık gibiyim dağ başında
kestim yer altı ırmağının çağıltısını
yağmur topluyorum sen de benim gibi ağla
sarıl/beni iyice anlayacaksın/sarıl hasrete

korku mudur daha güçlü / sevinçten

küskün eylül güneşinde
öfkesini sensizlikten alır
katsayılara tutunan öyküm
ateşler içinde yanarken buzullar
direnen dağ zirvesidir göğsüm

varoluştur / yok olup giden
gerçek yalana kırgın
suskundur gecenin hüznü
umudun giysilerinde
.............duvarın dili çözüldü

kanadı kırık bir yaşamın pusulasızlığında
ayvanın derdine düştüm gülen narla ağlayan
bölük bölük böldü turnanın kanadı
hüzünlü içimdeki şarkılar/ah öylesine hüzünlü

Nail Yavuz, İzmir
Yeniden düzenleme