Duvarın Dili Çözüldü Şiiri - Nail Yavuz

duvarlara mahkum kapım
yanmasını bilmeyen kör kandil
benim kişisel tarihimdir
yüzümdeki çizgiler
yıldızlar bile üşür soluğumda

ürkerim/ geceye denk düşeceğim diye

yüreğimin odalarında
tutsak bir serçe
çırpınarak çarpar camlara
pencerem ki yarı açık gökyüzü
güz göğünde bir kırlangıç kadar şaşkın

geceler devrilir üstüme/suya damlar yanaklarım

az mı iç çektim
özendim kuşların özgürlüklerine
kimsesiz denizlerin sahipsiz sularında
gökten ateşi çaldım
tutup bir güneş çizdim üstüne

yokluğunu sarmaladı/çıplaklığına biçilmiş elbise

bin bir düğümle birbirine bağladığım
kırılmakla bitmedi içimin fayları
ömrüme efkar düşmüş/içerliyorum
soruların yanıtları gibi bir köşede unutulmuş
yosundan evler aldım/suyun masalından umutlu

sarıl/beni iyice anlayacaksın/sarıl hasrete

çınlayan bir ıslık gibiyim dağ başında
kestim yer altı ırmağının çağıltısını
yağmur topluyorum sen de benim gibi ağla
avuçlar dolusu can sıkıntısı serpiyorum
küstürdüğüm akşamlara

fotoğraflarını indirdim/usumun duvarından

küskün eylül güneşinde
öfkesini sensizlikten alır
katsayılara tutunan öyküm
ateşler içinde yanarken buzullar
direnen dağ zirvesidir göğsüm

korku mudur daha güçlü / sevinçten

gerçek yalana kırgın
suskundur gecenin hüznü
soluğuma yapışır saklanan sırlar
ben olmaya alıştırınca kendimi
.............duvarın dili çözüldü

sus/söyleyemiyeceksin hiçbir zaman
benim yaşadıklarımı
acı gerçeklerine soyunma
suskulara alışığım nasıl olsa
ondandır gecenin laciverdine atışım kendimi

kaç mevsimsiz bahar yaşadım/artık gelen eylüldür anla

kanadı kırık bir yaşamın pusulasızlığında
ayvanın derdine düştüm gülen narla ağlayan
bölük bölük böldü turnanın kanadı
geçen yılların gönlünü almaya çalışsam da
hüzünlü içimdeki şarkılar/ah öylesine hüzünlü

Nail Yavuz, İzmir
Yeniden düzenleme