Duvarımda izi kaldı, sessiz geçen yılların.
Bir hayale dalıp gittim, bakıp kaldım resimlere.
Yitip giden o günlerin yazarı oysa sendin.
Her şey bir masal gibiydi, sen kitabı bitirdin.
Gittiğin de yıkıldı bak içimdeki gizli şehir.
Gözlerinde saklı duran kayboluyor o son sihir.
Ne hüzünler kurtarır seni
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Devamını Oku
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta