Vuruyor büyük bir hışımla,
Gözleri yuvalarından fırlamış,
Ağzından galiz küfürler,
Ve salyalar saçarak..
Her sopayı vuruşunda,
Haykırıyor bu Allah için,
Bu İslam için,
Diyerek.
Var gücüyle vurdukça,
Dudaklarımı ısırıyorum,
Canım çok acıyor ama
İnlemiyor, bağırmıyorum.
Duvardan bana bakan,
Benden önce bu koğuşta,
Nice işkenceler görmüş,
Ağır dayaklar yemiş,
Ve belki de ölmüş,
Benden öncekileri görüyorum,
Bana baktıklarını düşünüyorum,
Ne kadar canım acısa da,
İnlememeye çalışıyor,
Hele hele ağlamayı,
Ne kadar ayıp olacağı,
Aklıma geliyor.
Böyle işkenceler altında,
Benden ıh dışında,
Ses bile çıkmayınca,
Allah Allah diyerek
Daha bir hırsla,
Vur ha vuruyor,
Ama benim dişlerim kenetli,
Bir ses duyamıyor,
Allahsız işkenceci.
Elazığ 1973
Ali Osman YılmazKayıt Tarihi : 30.12.2006 01:08:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiirim,33 yıl önce aynı koğuşta birlikte yattığım bir arkadaşım tarafından gönderilmiştir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!