Duvardaki Resim Şiiri - Veli Bilici

Baktıkça bıkıyorum,
Duvardaki resmine.
Daha,
Daha o günkü gibi
Gençsin tazesin.
Daha,
Daha o günkü gibi
Hoş bir eda ile kulağımda
Çınlıyor,çınlıyor sesin.

Biliyorum
Biliyorum ki bu çınlama
Boşu boşuna, boşu boşuna.

Hele o son ayrılığı,
Unutamıyorum.
Neydi o kucaklaşma?
Sarmaş dolaştık,
Tıpkı kardeş olurcasına.
Ve hüzünlü bir vedalaşma.
Sen hep ağlıyor,ağlıyordun.
Bense güç bela “sus, sus” diyordum.
Buruk dudaklarımla.

Sensiz ayrılırken
Ben Pazarcık’tan,
Sürüklenerek yürüyüp
Geçtim yollardan
Sense hep
Bakıyordun, bakıyordun
Arkamdan.

Elbet bir gün
Arayacaktım ben seni
Lakin düşünmemiştim
Apansız gelmeni.

Böyle mi?
Böylemi bulacaktım?
Bir tahta tabut içinde
Seni mi bulacaktım?
Nasıl edipte kıydın,
Bu genç yaşta canına?
Hep seni sevenleri,
Bir elemde bıraktın.
Seni yaktın,
Bizi yaktın,
Yaktın bizi, Oy Halam!

V.BİLİCİ
1978-GEBEN