Duvardaki Resim Şiiri - Mavi Umay Şükran Ay

Sabaha ermeyecek gecenin şafağında
Göz bebeklerimden sızan bir damla gözyaşıyla...

Yaşattığı anlar kadar temiz
Yaşadığı yıllar kadar yıllanmış
Geçmişin en aziz delili
Dalgın gözlerimde
Özlemlerin nemi birikir

Buğulu camdan bakar gibi
Hani dokunmak istersin
Koklamak istersin
Duymak istersin de
Yapamamak gibi
Ellerim çaresizliğin kölesi

Uzanır da silemez
Gücüm yetmez
Silemez mazinin buruk buğusunu
Yaşadığım andır artık net olan
Geçmişime kefaret

Bugün dünün
Yarın bugünün alacaklısı
İsyanlarım, umutlarım
Güzellikler, çirkinlikler hepsi
Ah! Bu yazgının harmanı

Mazim poyrazında kuru bir yaprak
Ömür çizgisinde belki de son durak

Geçmişin gelecekle kırıldığı yerde
Sonsuz sandığımın son bulduğu yerde
Belki de hep kıyısındaydım
Hiç dalmadım

Duvardaki resim
Suskun şahidi
Gülen gözlerin
Umutlu ama hiç
Gerçekleşmeyen bekleyişlerin

Belki de hiç yaşamadım
Yaşadığımı sandım belki de

Yüzdeki çizgilerin
Ak düşmüş saçların
Duvardaki resimdir
“Bir varmış bir yokmuş”un masalı

Zil mi çaldı ne?
Anlamsızlaştı her şey
Durdu zaman birdenbire
Durdu arkadaş durdu
Bitmez sanılan her şey bitti işte

Kim bilir? belki de
Yaşam deviniminde
Yeni yolcular için
Artık gitme vakti