Sensizliğin boğazıma düğümlendiği bir akşam vakti
Yine kabus gibi çöktü üzerime.
Yalnızlığım tuttu ellerimden sürükledi yine beni sessiz sokaklara
Başım önümde ellerim cebimde,
Düşüncelerimin esaretinde hayallerim
Yürüdüm yolunu kaybetmiş kırlangıçlar gibi
Yürüdüm nereye uçtuğumu bilmeden.
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta