Duvardaki Aynalar Şiiri - Erdal Koca

Seni hiç unutmadım! Aklımdasın an be an
Bu hasretim diner mi sensiz mahşere kadar
Tek bir çare olmadı çok şey götürdü zaman
Şimdi bana hep düşman! Duvardaki aynalar

Neler hayal etmiştim: çıkıp da geleceksin…
Derin uykulardaysam uykumu böleceksin
Sen hasret tatmadın ki nereden bileceksin
Ki, benim gözlerimde akar, kurur, damlalar

Her gün bir yelken açtım umutsuz umutlara
Bir kez güneş doğmadı doğsa bile kapkara
Esir eden sensin yâr! Bu sensiz duygulara
Mevsimler böyle geçti hangi yaz hangi bahar

Senin ateşin yaktı gerek yok başka Nar’a
Esrik duygularımsa çarpıp döner duvara
Sadakat arıyorsan! Sen beni sor Ensar’a
Sanki bir kaynak gibi çağlar, yolunda akar

Yıllarca sayıkladım uyumuşsam uykuda
Çırpınan balık gibi sanki çıkmışım su da
Bilsem çıkıp gelirsin Yusuf gibi kuyuda
Ömür boyu beklerdim İBRAHİM’in sabrı var

17.7.2015

17.7.2015
http://erdalkoca.com/2015/07/duvardaki-aynalar/