Duvardaki Ayna Şiiri - Hamza Kaya

Bir sigara yaktım,
Önceleri boşa savruldu dumanı
İlk nefesi gözlerim kapalı çektim
Sonra kalktım ve aynaya doğru yürüdüm
Karşımdaki gerçekten ben miyim?

Dokundum …. Buz gibi soğuktu
Aynaların soğuk olduğunu hiç bilmezdim
Gözlerimin altında mor halkalar vardı
Yanaklarım ıslak,
Saçlarımsa günlerdir darmadağın

Bir nefes daha çektim, yalnızlığıma inat
Sonra bir kahkaha attım aynadaki halime
Ne çabuk boyun eğmiş, kabullenmişim acıları
Hıçkıra hıçkıra ağladım düşünce yarınları

Şimdi daha berbat görünüyordum aynada
Öfkemi onlardan alırcasına
Aynadaki bende söndürdüm sigarayı
Boş gözlerle süzdüm kendimi son defa
Anlayamadım; suçlu Kader mi?
Yoksa; Beni bu hale getiren SEN’ mi?