Duvardaki Ağaç Şiiri - Mehmet Ali Çakar

        
Ben de olmasam bakakalacaksin
Tamam biliyorum. Sende ağaçsın
Elbette kalkıp koşmayacaksın
Rüzgar olmaksızın salınmayacaksın...
Meyvene uzanınca eller, sedasız
Güneş alırken gözünü, sayesiz
Fırtınalar kastedince canına, kimsesiz
Yağmurlar yağınca, yalnız olacaksın...
Sevgilimi bıçakla kazısam gövdene
Gözümü diksem tırmansam tepene
Baltamı indirsem hışımla köküne
Ateşe versem seni, ağlamayacaksın...
Sararıp dökülse yeşil yaprakların
Kuruyup kırılsa uzanan dalların
Ağaç kakanlarca oyulsa gözlerin
Biliyorum ki dayanırsın, yıkılmazsın...
Buradasın kendimi bildim bileli
Güz geçti senden bir yaprak düşmedi
Göç zamanı arkadaşlarına kuşar tünedi
Sen kara sineği bile kendinden kaçırmışsın...
Meyvelerin var, ne olgunlaşır ne kokar
Salıncağın var, ne rüzgar ne insan sallar
Tepen de bir yuva, ne kuş ne böcek konar
Sense vereme talip olmuş sayıklarsın...
Benim güzel duvar ağacım derdin ne senin
Şu gördüğün mavi gök yeşil ormanlar senin
Neden ormanları bırakıp duvarı mesken ettin
Madem unutamayıp böyle hasret kalacaktın...

                                             M. ALİ Çakar