Duvarda ki Resmin Şiiri - Nevzat İncedere

Ben duvarda asılı resminin masum gülüşüne alıştım
Zaman ve mesafeler insanı nelere alıştırmıyor ki
Mevsimlerin dönmesine alıştım nice yıllar geçti bak
Bir tek senin yokluğuna alışamadım buruk bu yürek
Bir tek seni unutamadım zamanla acılarına alıştım

Yokluğunun ağırlığı yüreğime çöreklenmiş ona da alıştım
Hasretin hiç bu kadar büyümemişti yaş oldun gözlerim de
Her göz yaşı kaybetmek değildir dayanmaktır yokluğuna
Her gün başka bir umutla bakıyorum yollarına ona alıştım
Sen beni yola çıkarıp yarı yolda bıraktığını da unutmadım

Alışkanlıklar öldürmez diyorlar insanı bende ölmedim
Ama benim sensiz yaşadığımı kimler kanıtlayabilir ki
Kanmıyor bu gönlüm senin gittiğine böyle avunuyorum
Sana son bir sözüm var ey sevgili bu sevdam sana ait
Ben seni çok sevdim beni unut ama sakın bunu unutma