kahvaltıda duydum
annem dedi, babama
gece bir suları ölmüş
Ramazan efendi.
öksürükten düşmüş
yatağa, yapayalnız.
sonra devam ettik yemeğe.
İşte Ramazan usta
bizim çatıyı yapmıştı
duvarları sıvamıştı
şimdi ölmüştür kendi,
bir öksürük yolcu etti, duydum
belki bir beyit
bıraktı arkasında
bu kahvehane masasında
belki bu köyün tüm duvarları
el yazmasıydı onun
anlayamadık
işte söylerken ölümünü
gölge bile düşmedi yüzlere
almazdı parasını, ısrar bile etmez
günü gelince verirsiniz derdi
oysa gölge bile düşmedi yüzlere
Bir akşam uyudu; Uyanmayıverdi.
şimdi yoldaştır Süleyman Efendiye,
Raif'e
Duvarcı Ramazan Usta.
04.11.18
Kayıt Tarihi : 4.11.2018 11:23:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!