Uzun zamandan beri ilk defa yıkmıştım oysa içimdeki duvarları.. Kimsesiz ruhumu ve yorgun kalbimi tüm siyahlardan, soğuklardan koruyan duvarları.....
Dokunmadan gitti kalbime.. Ruhuma.. Sıcağıma...
Yok şimdi duvarlar içimde.. Sadece üşüyen, titrek bir kalp ve asi ruhumun gariban çığlıkları var...
Belki duyar...
Belki..
Belki duvar...
Yaşadıklarımdan öğrendiğim bir şey var:
Yaşadın mı, yoğunluğuna yaşayacaksın bir şeyi
Sevgilin bitkin kalmalı öpülmekten
Sen bitkin düşmelisin koklamaktan bir çiçeği
İnsan saatlerce bakabilir gökyüzüne
Devamını Oku
Yaşadın mı, yoğunluğuna yaşayacaksın bir şeyi
Sevgilin bitkin kalmalı öpülmekten
Sen bitkin düşmelisin koklamaktan bir çiçeği
İnsan saatlerce bakabilir gökyüzüne




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta