Uzun zamandan beri ilk defa yıkmıştım oysa içimdeki duvarları.. Kimsesiz ruhumu ve yorgun kalbimi tüm siyahlardan, soğuklardan koruyan duvarları.....
Dokunmadan gitti kalbime.. Ruhuma.. Sıcağıma...
Yok şimdi duvarlar içimde.. Sadece üşüyen, titrek bir kalp ve asi ruhumun gariban çığlıkları var...
Belki duyar...
Belki..
Belki duvar...
Zülfü kimi ayağın koymaz öpem nigârum
Yohdur anun yanında bir kılca i'tibârum
İnsâf hoşdur ey ışk ancak meni zebûn et
Ha böyle mihnet ile geçsün mi rûzigârum
Devamını Oku
Yohdur anun yanında bir kılca i'tibârum
İnsâf hoşdur ey ışk ancak meni zebûn et
Ha böyle mihnet ile geçsün mi rûzigârum
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta