Daima gece uzar
sen susarsın,
yıldızlar akar saçlarına.
Suya inen ürkek ceylanları andırırsın
Ay ışır,
gece uzar,
sen susarsın.
Yalnızlık
vıcık vıcık yapışır tenine,
gömleğin değildir
çıkarıp atamazsın.
Ay buluta girer,
, dışlandığını anımsarsın,
ağlayamassın.
Telefonlar edersin bir yerlere
iyiki varsınla biten
konuşmalar yaparsın.
Oysa tellerin ötesi duvar
sen ölüsündür.
Dışarıda deli rüzgar
ve gece
akar,akar.
Kayıt Tarihi : 21.7.2004 17:34:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Mustafa Üstün](https://www.antoloji.com/i/siir/2004/07/21/duvar-30.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!