Duvar Şiiri - Abdurrahman Kaan Köker

Kopmak istiyorum
artık!
Hayat nefret ediyor benden,
bense, ondan.
Her şey karanlık kirli:
İnsanların yüzü,
duvarların soğuk yüzü,
doğa
ve diller
ama hepsinden önemlisi
kalpler.
Kalpler kirli,
hem çok.
Üstelik etraflarında
simsiyah ve çok kalın
duvarlar yükseliyor,
o kalplerin.
ve ben aşamıyorum
o duvarları.
Tırmandım olmadı,
sıçradım olmadı,
bir kapı açılmasını bekledim hep,
o hiç olmadı.
Gücüm tükeniyor,
hem o duvarların
üstünü dahi göremiyorum
Allah'ım güç ver demeye de
hakkım yok.
Bütün kredileri tüketmişim,
göç vakti geldi,
galiba ben gidiyorum!