Onu ancak bir çocuk anlayabilirdi,
Çünkü evlendiğinde çocuk yaşlarındaydı.
Çocukken öğrenmişti kocasına saygıyı,
Ve gelin gittiği evden ölüsünün çıkabileceğini.
Rezillik değildi muhtaçken yalnız olmak ona göre,
Sadece sadakatti evinde kalmasının nedeni.
Gücünü yitirene kadar direndi,
Terketmedi kocasının öldüğü evi.
Zorla aldılar onu evinden,
Artık kendine bakamaz olmuştu.
Yardım etmek uğruna,
Onu sevgilisinden ayırdılar.
Anlatamıyordu kimseye,
Bir çocuk masumiyetinde.
Yine dönmeyi denedi,
Yaşlı vücüduna söz geçiremedi.
Kadir gecesi ölmesi önemsizdi,
Bayramdan önceydi ya,
Bayramda el öpmeye yetişecekti,
Ve gerçek evine yerleşti.
O benim kocaninemdi,
Bu bayram gözlerimden öpemedi,
Ama bu çocuk seni anladı,
Ve sana bir şiir yazdı.
21.11.2004
02:23
Kayıt Tarihi : 30.11.2005 17:15:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!