İlk duvağının izi kalmıştır.
Su gibi yayılır utancı..
Telaşı gizli,
Mutluluğu kaçak,
Usulca çeker kapısını..
Çift sürer rujunu,
Topuğu fazladan takılır.
Bir kadın hep yanında,
Gelinliğini taşır.
Bir böcek bile
Çatlayan kabuğunu bırakıp
Akarken yenisine..
Daha ilk geceden
Sessiz bir vedayla tanışır;
“Hazır olur muyum? ,
Bilmiyorum”.
Kayıt Tarihi : 18.10.2016 16:26:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!