Dutlu Kuyu Şiiri - Mehmet Baki Öztokmak

Dağ başında ıssız bir yol kenarı,
Gövdesi çatlamış bir dut ağacı
Gölgesinde susuz kalmış bir kuyu
Bekleşirler geçmeyecek yolcuyu

Ne geçen bir yolcu, ne kurt, ne kuzu
Ne doyum arayan baldan barında,
Ne ihtiyar çoban, ne nazlı kızı
Bir tek kuşlar yuva yapmış dalında

Dutun kökü, saçak saçak kuyuda
Dertleşirler kimsesizlik üstüne
Sanki bütün yolcuları uykuda
Neden kimse geçip gitmez köyüne

Bilmezler ki artık her şey mazide
Giden de değişti, yolun kendi de
Kurdun, kuşun bakışı bile başka
İnsanlığın kokusu da rengi de