Dutlu Çıkmazı Şiiri - Mehmet Barış Tekyol

yüzümde heyecanlı bir tebessüm,
kalbimde umut dolu bir parıltı,
ve elimde bir demet çiçekle
beklemenin hayalini kurduğum
dutlu çıkmazında...
koca bir düğüm boğazımda,
dumanlı siluetler gözümde,
ve yanan sarılı tütün elimde
bekliyorum köşebaşında..
sonra aralandı o siyah demir kapı
sen çıktın minik adımlarla dışarı
duvarlarda kahkahaların yankılandı
seksek oynayıp ip atladın
yere düştün dizin yaralandı
ah dedin, benim yüreğim sızladı.
acı bir vuslat kapladı her yerimi
yıllar önce tanımış olsaydım seni
birlikte büyürken görmek isterdim bizi
şimdiyse hiç yaşanmamış seneleri
özleyerek ağlatıyorum kendimi.
sen büyüdün, ben seyrettim
uzaktan, sessizce, iz bırakamadan.
heyecanına, düşlerine, hayal kırıklıklarına
yoldaş oldum ama dokunamadım.
zaman geri sarılsa, yollar bükülse
tanır mıydım seni en başında?
birlikte büyür müydük aynı ağaç altında?
veladalaştım sen 18'e varınca
kayıp beni bulup bas bağrına.
belki de vedalar hep böyle olur,
eksik, buruk, tamamlanamayan…
elimde biriken kırık hayalleri
Belkıs'ın tamircileri onarabilir mi?
ya da…
kim böyle sever de hiç dokunamaz?