annem,
dutlar olmaya başladı
bugün de
içimden
senin için
dut toplayasım geldi...
duta gitmeden
dut kabımı
anılarım doldurunca
oturup ağlayasım geldi...
annem,
ah bu dutlar
yok mu!
bülbülleri susturur
beni ağlatır olunca
ellerimi açıp
dualayasım geldi...
annem,
hiç üzülme sen
ahir alemde
evladın durmakta
sana verdiği sözde
bu yalan alemde...
Fikret Turhan-Yalova,
03.06.2015
Kayıt Tarihi : 3.6.2015 00:51:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!