Ne şirindi o küçük ev,
Gece kondu,gündüz oturduk,
Hiç hatırımızda yokken,
Seninle komşu olduk.
Şimdi bizim viraneler,
Servetli bir saray oldu,
Üç beş kişi alan evler,
On yüzlerce insan doldu...
Köpekli Melahat vefat etti,
Mahalleli tınmadı bile,
Sonra Gülseren Hanım gitti,
Cemaati çiçeklerdi yine...
Kayıt Tarihi : 23.1.2007 22:04:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!