Dut Yemiş Bülbül Şiiri - Muhammet Üresin

Nükseder durur hep gecenin bir yarısında sana olan açlığım ne yapsam bastırılmaz
El ayak çekilir çekilmez gelir dikilir tepeme o hatıran sabaha kadar susmaz
Vazgeçme olasılığım yok senden benim sana bağlılığım öyle sağlam öyle sarsılmaz
Az biraz uzaklaşsan fikrimden yarım aklım kopar yerinden koşar peşinden bende durmaz

El pençe divan durur kalbim sevdanın önünde suçlu gibi eğilir başı yerden kalkmaz
Dut yemiş bülbül gibi sus pus olur o an kesilir sanki nefesi sesi soluğu çıkmaz

İyi durursun sen kalbimde varsın biraz büyük olsun seneye de seversin nasıl olsa
Zor bulursun bir daha sana böylesine tutkun bir yüreği gel eğil biraz kalpten anla
Etme ne olursun erteleme bizi bu kadar bakarsın sağ çıkamayız belki yarına
Lafını unutursun bak sonra söyleyemiyorsan da en azından sevdiğini fısılda