Bir dut zamanı geldi yine
sen gittiğinde şerbetliydi hem de
ne o ağaca çıktım
ne meyvesini yedim
tam yirmi yıldır yetimim işte...
Ama sevgin hep sol göğsümde
özlerim de
gözlerim de
sinsi bir bekleyişle
toprak kokun genzimde
sevgin ağıtta
ağu yüreğimde
sessizce dinle...
YirmiÜçHaziranİkibinOndört
Selma DikiciKayıt Tarihi : 2.3.2015 10:01:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)