Dut Gibi Şiiri - Perinur Olgun

geceye sor
nasıl zor geçti saatler
istersen duvarlara masadaki bardağa
bütün gün taşıdığım sıkıntıma sor
sen böylesi suskun olunca
git diyor gönlüm
gelme bir daha sevme sonsuza değin
değmesin gözlerime gözlerin

ah karanlık gecelerde
çek git diyor içimin sesi
çek git görünmez köylere
dumanı olmayan dağları geç
denizsiz sensiz bir kuytu bul
derin kuyularda kaybol
sensiz olmak umutsuzluk
böyle de yaşanır mı
sözcüklerinde baharı yaşadığım
sevmelerini silebilir miyim sevmelerimden

titrer gönlümün sana aşık telleri seni düşününce
koyma diyorum gönlüme
senle dolu binbir umut
sen de unut onu gönlüm
bir kalemde unut

kır çiçekleri yağar adın gelince odama
nerden doluşur binbir şarkı binbir melodi
nerde dokunur bu ayrılık kumaşı
her ucu alevden

şehrin tüm ışıkları söner bir bir
sen gittin mi

yine bildiğin gece bildiğin hüzün
sonbaharın soldan vurduğu vurgun
yangın gibi yanıyor gece bu saatler
uykusuzluk gözde
bizim yazdığımız ateş közde
dudağımda kırgınlık buruk acılık üst üste
sebebi hiçliğin,
uzaklardan sesin karışıyor saçlarıma
ayrılıkların makamı sanki ud gibi
kahretsin sana öyle bir aşığım ki dut gibi

12 Eylül 2015
cumartesi