Dut Ağacı Şiiri - Zeren Cangert

Hani bir dut ağacı vardı ya evin bahçesinde
Fatma teyzenin, çocukluk aklımızla
hikayelerini dinlediğimiz.
Dallarına salıncaklar kurduğumuz,
Gölgesinde şarkılar söylediğimiz
Hatırlıyor musun Hasan amcanın minik ipek böceklerine
Yaprak toplarken o ağaçtan düşmüştüm
Başım kan revan içindeyken bile gülüyordun halime.
Yıllar geçti aradan hala izi başımda saçımı tararken
Tarağın ucu takıldıkça o ize, hep gülerim o eski halimize.
İşte o çevresinde oynadığımız.
Güneşin ışığını yaprakları ile süzen ağacı kestiler.
Yazık ettiler.
Hatıralarımız o ağaçla beraberdi.
Sanki kalbimden bir şeyler söküldü.
Boşuna mı geçirdik o güzelim yılları,
Ne vardı yok edecek beton yığını için
Unutulmaz anıları.