Düşüyorum Üşüyorum Şiiri - Düşet Utkun

Yok hiç bir şeye ihtiyacım
Ve kabuğumda mutluyum
Ama öte yandan dünya
Bekliyor keşfedilmeyi
Her adımım kılıyor
daha da inandırıcı
bütün vaatlerini

Ve sitemkar bu köhne sisteme
Bu beden bu kafa bu beden
Ama aşık da dünyaya
Bırakamıyor bir türlü
Neden, neden NEDEN?

Kenetlenmişiz böylesine
Yaşama ve bu dünyaya
Neden her şeyimiz yaşamak üzerine
Nadir de olsa yaşatmak

Dünyanın derdiyse bunaltmak
Her açıdan ve her anlamda
Güçlü olanı bırakıyor sağ
Geri kalan zayıflar yoksa
İşliyor işleri tıkırında

Sıfırında altındayım bazen
Bütün eşşiz doğayı süzen
Gözlerim bazen yorgun
Bazen değil her zaman
Mor torbalarını bırakıyor
Sanki pazardan dönen
İnsanların bıraktığı gibi.