Düşüyorum Ey Yâr Şiiri - Serap Çelik 2

Senin kalbin benim sığınağımdı.
İsmini telaffuz ederken bile,
Dudaklarımı titretirdin.
Ben kalbimi kalbine  hapsetmişken,
Senden başka kimseyi kalbime almazken,
Kalbin benden gitmiş be sevgili !

Şimdi bana geri verebilir misin ?
Hebâ olan gençliğimi ;
Hiç uğruna harcadığım yıllarımı ?
Ne sözler vermiştin bana !
Bir aptal gibi inanmışım sana ;
Verdiğin sözleri yemin saymıştım.
Yalan sözlerine mi yanayım?
Boşa geçen yıllarıma mı yanayım?
Yoksa  !...
Biten gençliğime mi yanayım ?

Dönüp ardıma Bakıyorum da ;
Ne bir dost bırakmışsın bana,
Ne de bir arkadaş.....
Şimdi Yalnızlığın girdabındayım.
Ölümle, yaşam arasındaki
İnce çizgideyim.....
Senin gözlerin uçurummuş Ey yâr!
Senin kalbin ise bir intihar !
Kendi ellerinle ittin beni,
Şimdi düşüyorum ..
Düşüyorum  Ey yâr !
Düşüyorum....

Kalemim ağır yazardı ama ;
Yaşanmışlıkların hatırına...
Susturuyorum cümlelerimi .
Fırtınalar esiyor yüreğimde,esmesine de!
Yine de kor düşen yüreğimi
Serinletmeye yetmiyor.
Senin varlığınla yaşamak isterdim .
Beni yokluğunun esiri ettin.
Uçurum gözlerine ;
Müebbet yedim ben...
Şimdi düşüyorum Ey yâr!
O zindan karası gözlerinden,
Düşüyorum Ey yâr!
Düşüyorum.....