akşam akşam kalbim irtifa kaybında
metal yorgunu bünyede
çok da şuurlu ölüm düşünmek saçma
düşerken bir tropikal okyanusa
belki de hiçbir zaman bulunamayacak atomum
toz duman olacağım atmosferde
içine çekeceksin beni
belki de böylesi daha makbul
küçük veya büyük önemli değil
dolaşmak sadece kan dolaşımında
bir şekilde olmak kalbinde
sana yaşamsal em olmak
benim de fıtratımdaysa
bir anlamı vardır o vakit toz olmanın
havaya karışayım içine çek
kimyamdan son kalan ne varsa
yarasın senin bilcümle sağlığına
Kayıt Tarihi : 30.11.2020 20:59:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Onur Akpınar](https://www.antoloji.com/i/siir/2020/11/30/dusuyorum-49.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!