Düşüyorum Şiiri - Şair Nothingness

İçim kor, içim köz,
Ateş oldun, düştün içime
Sen aklıma geldikçe güçlenen,
Yakıp yıkan bir ateş

Gittikçe yaklaşıyorum karanlığa
O ateş aydınlatamıyor beni
Tüm ışığı emen,
Tüm umutları bitiren bir ateş

Aldığım her nefeste,
Daha da harlanıyor içimde ateşin
Kavuruyor beni günden güne

Her kıvılcım, sona bir adım
Acı veriyor
O kadar kolay ki bu acılara son vermek
Belirsizliğe bir kaç adım
Karşı koyamıyorum artık

Toprak kendine çekiyor beni
O serinlik...
Rüzgarın yüzüme çarpması,
Saçlarımla oynaması
Ateş yakamıyor artık
Az sonra, hiç ışık yok,
Karanlıktayım...
Kulağımdaki rüzgar uğultusu bitti
Artık uçamıyorum, öylece yatıyorum yerde
Ağzımda sıcak ve garip bir tat
Sanki ruhumun çıkışını hissediyorum.

İçim de yanmıyor artık
Benim düşüşümün aksine,
Ruhum yükseliyor göğe...