Düşüş Şiiri - Hüdayi Can

Uçurumun kenarındayım. Aman,
Cehennem, tamu narındayım. Aman,
Bir daha bakmama kararındayım
Aman, düştüm düşeceğim medet ey!
Baktım bakacağım, ah batacağım.
Baktım mı düşeceğim, batacağım...
Bu bir uçurumdur aman, bakılmaz!
Bu bir bakış için ey Can batılmaz.

Bir karanıkta düşüyorum, aman!
Bir karanlığa düşüyorum, aman!
Bir yanıyor bir üşüyorum, aman!
İnfilak etti beyin hücrelerim.
Cayır cayır yanıyor ciğerlerim.
Alev alev yanıyorum, cehennem...
Sonra kurtulup... yok kutup, cehennem...
Kutup kutup donuyorum, cehennem...
Yanarak, donarak uyanıyorum.
Bu bir karanlıktır, aman, bakılmaz!
Karanlığa canım adım atılmaz.

Bir kuyu, düştüm düşeceğim, aman!
Dipsiz kuyu, ipsiz kova, sahipsiz...
Susuz kuyu, yakıyor suyu, aman!
Damarlarımda sular tutuştu, ah!
Damar damar, kanlarım buza döndü,
Tuz-buz beynim... kuyu sonsuza döndü.
Bu bir zehirli bal, aman, tadılmaz!
Bir ana ey Can sonsuzluk satılmaz.

El-aman, halas et düşmekten, medet!
Düşüş yoluna düşmekten, sürçmekten...
Medet ki, halas zarındayım, aman!
Uçurumun kenarındayım. Aman...